kultura, społeczeństwo, lifestyle

6 lut 2014

Przerwana lekcja muzyki - Oszaleć na jeden dzień

Susanna Kaysen to amerykańska pisarka, która w młodości trafiła do szpitala psychiatrycznego McLean (to tam swego czasu przebywała m.in. Sylvia Plath, co po części opisała w Szklanym kloszu). W 1993 r. wydała swoje wspomnienia z tamtego okresu  w formie książki. Pozycja szybko zyskała status bestselleru, a sześć lat po premierze James Mangold postanowił przenieść ją na szklany ekran.

Koniec lat 60. ubiegłego wieku. Dopiero co wkraczająca w świat dorosłych Susana Kaysen (Winiona Ryder) trafia do szpitala psychiatrycznego po nieudanej próbie samobójczej. Nakłaniana przez rodzinę i terapeutę, sama oszołomiona trochę biegiem wydarzeń, składa podpis na zgodzie na dobrowolne leczenie, chyba nawet nie do końca będąc świadomą, co to dla niej oznacza. W luksusowej klinice Claymoore zaprzyjaźnia się z przebywającymi tam pensjonariuszkami, a w szczególności z socjopatką Lisą Rowe (Angelina Jolie). Po pewnym czasie Susanna uświadamia sobie jednak, że szpital to nie miejsce dla niej, a ona sama nie jest wariatką. Za późno - zdiagnozowano u niej osobowość bordeline i nie wróci do domu, dopóki nie zostanie wyleczona...

Cleaymoore to osobliwe miejsce. Czas płynie tam swoim tempem, a przez mury przewijają się kolejne pacjentki. Każda z nich to jakby inna historia, smutna opowieść z szaleństwem w tle, które zadecydowało o tym, że znalazła się właśnie tutaj. Chciałoby się zapytać, czym właściwie jest szaleństwo, z czego ono wynika? Gdzie jest granica pomiędzy nim a normalnością? Film stawia wiele takich pytań, ale pomimo mnogości wskazówek, na żadne nie odpowiada wprost. Gdyby zacząć o tym dyskutować, okazałoby się pewnie, że zdania są różne. Można byłoby się odwoływać do eksperymentu Rosenhana albo różnorakich publikacji Freuda, jednak czy jednoznaczna odpowiedź w ogóle istnieje? Czy ktokolwiek ma prawo do oceniania innych i definiowania podobnych pojęć?

Pomimo poruszania tak trudnych zagadnień, obraz zawiera wiele ironicznego humoru. Widz zostaje wciągnięty w zwariowany świat lat sześćdziesiątych - autentyzmu dodaje wspaniała, nadająca klimatu muzyka (pojawiają się utwory m.in. Petuli Clark, Arethy Franklin, The Mamas & The Papas oraz duetu Simon & Garfunkel), a także gra aktorska - największe atuty filmu. Kreacja Angeliny Jolie została nagrodzona Oscarem i Złotym Globem. Być może specyfika postaci zaważyła o tym, że nie stało się tak także w przypadku Winiony. Pomimo ogromnych różnic między Lisą a Susanną, zarówno gesty, jak i mimika twarzy obu były bardzo naturalne. Świetnie spisała się Brittany Murphy w drugoplanowej roli Daisy, a wyróżnić należy także niezwykle charyzmatyczną Whoopi Goldberg. Epizod przypadł nawet Jaredowi Leto, wokaliście zespołu 30 Seconds To Mars.

W filmie pacjenci zakładów psychiatrycznych zostają ukazani w sposób daleki od wciąż żywych, negatywnych stereotypów, a chociaż obraz może wydawać się w niektórych momentach zbytnio przerysowany, coś sprawia, że chce się go obejrzeć do końca. 

Kiedy Susanna trafia do szpitala, jest zagubiona, nie ma pojęcia, w jaki sposób powinna dalej pokierować swoim życiem. Jednak gdy z niego wychodzi, staje się niemalże całkowitym przeciwieństwem dziewczyny sprzed 2-óch lat - odnajduje nowe cele i potrafi do nich dążyć - chyba to jest właśnie najcenniejsze, co zyskała.

2 komentarze:

  1. Fabuła filmu kojarzy mi się z czymś, ale nie jestem w stanie sobie przypomnieć. Niemniej jednak zaciekawiłeś mnie, dlatego rozejrzę się za tą produkcją, gdyż jej historia wzbudziła moje zainteresowaie.

    OdpowiedzUsuń
  2. † Fan Cro †6 lutego 2014 18:25

    Hej ;D Jak miło przeczytać nowy post na Twoim blogu.

    Ta notka przypomniała mi o pewnym filmie, w którym pewna kobieta trafia do szpitala pychiatrycznego, i wlaśnie tam dowiaduje się o popełnionych morderstwas dzięki chorej staruszce, którą później powiesili niestety. A obecni lekarze i lekarki to chorzy pacjenci, ktorzy się za nich przebrali.

    Wciąż mam wrażenie, że czytałam post dorosłego faceta, który pracuje w jakiejś gazecie czy coś... Naprawdę, jestem pod wrażeniem i czekam na kolejną notkę. Pozdrawiam, i u mnie jest nowy post ;))

    † Fan Cro †

    OdpowiedzUsuń

About Us

Categories

Block 1

Feature

Block 2

Slider

Film

Block 4

Literatura

Block 3

Search the site

Film

top ads

Latest

menu

social

Obsługiwane przez usługę Blogger.

Popular Posts

Obserwatorzy

Autor

Moje zdjęcie
Uczeń ostatniej klasy jednego z warszawskich gimnazjów. Bloguje już od 5 lat. Zakochany w starych hollywoodzkich filmach i Kalifornii, gdzie kiedyś zamieszka.

Blog Archive

Popular Posts